Jesteśmy świadkami i uczestnikami kolejnego kryzysu i przełomu: Zmagają się ze sobą dwie potężne siły, dwa porządki świata. Jeden to stary porządek świata podzielonego, opartego na ludzkiej niewiedzy, tyranii, strachu i przemocy. To pole walki o dominację człowieka nad ziemią, o strefy wpływów i rządy dusz. Jego obrazem są okrutne wojny między oprawcami i ofiarami, którzy kolejno zamieniają się rolami. Nowy porządek świata, który wyłania się z tego chaosu, to świat zrównoważenia wartości materialnych i duchowych. Widziany jako jeden organizm, jako mądra i żywa pełnia. To obraz świata scalonego, w którym mądrą siłą spajającą jest miłość – świadomość naszej współzależności, współodczuwania i pojednania.
Szok 11 września pokazał jak dotkliwa jest rana w sercu ludzkości i wielka pustka w jej duszy. I jak mało jest mądrej siły uzdrawiajającej i spajającej świat.
Motto: W życiu potrzebny jest wymiar świętości, żeby człowiek w pełni realizował swoje człowieczeństwo.
Jan Paweł II
Chodzi nam o odrodzenie kultury duchowej na świecie i w każdym człowieku. O to, żeby każdy mógł odnaleźć w sobie wewnętrzne duchowe oparcie- mądrą, uważną, współczującą obecność, która obejmuje wszystkie wymiary naszego człowieczeństwa. Pragniemy, żeby każdy mógł docierać do swojej duchowej istoty, która łączy go z istotą Całości. Duchowość to sedno każdej religii. U podłoża wszystkich religii, czy tradycji duchowych leży to samo wewnętrzne doświadczenie człowieka- uczucie połączenia z czymś większym od nas, co nas przenika i przerasta w nieskończony sposób.
Wszyscy tęsknimy za czymś, co w nas wolne i pełne mocy, co wypełniałoby nasze życie głębokim poczuciem obecności, miłości, sensu i spełnienia. Tymczasem wielu ludzi jest duchowo wyjałowionych, opuszczonych i wyobcowanych. Powiększa się pustka w duszach groźniejsza od dziury ozonowej. Powodowani wielkim niepokojem ludzie chłoną wszystko, co może wypełnić pustkę, zagłuszyć lęk. Z dna rozpaczy i beznadziei pojawia się ten wir ssania, wchłaniania, uzależnienia i ciągłego głodu. Z lęku, poczucia izolacji i zagrożenia rodzi się agresja i przemoc. Pojawia się pytanie: jak żyć, żeby uwolnić się od lęku przed zmianą, przed nieznanym, jak wypełnić pustkę duchową i wyjść z samotności.
Podobnie jak wielu – my też poszukujemy odpowiedzi w budzeniu ludzkiej duchowości. Duchowość rodzi się w sercu człowieka, który otwiera się na siebie i na innych. Jeśli poprzez modlitwę, medytację, czy kontemplację pozwolimy naszemu sercu i umysłowi otwierać się i rozszerzać, to poczujemy, że jesteśmy w stanie objąć innych czułą świadomością i osiągamy niezwykłe doznanie więzi ze wszystkimi żyjącymi istotami. Wtedy w naturalny sposób nasz lęk, osamotnienie i poczucie duchowej pustki zostaną uśmierzone i przekształcone w doświadczenie pojednania ze sobą i ze światem. Stajemy się związani duchowo i organicznie z całością Istnienia i mamy ochotę działać dla dobra całości.
Duchowość to energia miłości, współodczuwania i pojednania- stawania się Jednym.
Duchowość to świadomość całości wypełniona energią miłości!
Nasze sedno to jedno!
W gruncie rzeczy jesteśmy jednym istnieniem doświadczanym na różne sposoby i z różnych punktów widzenia.
Unikalni w swojej inności, tożsami w swojej istocie.
Naszą energią wspieramy następujące trendy przemiany cywilizacyjnej i duchowej:
* Od starego porządku świata podziału i przemocy do nowego porządku świata scalonego.
* Od kultury konsumpcyjnej do kultury holistycznej obrazującej ziemię jako piękną, żywą pełnię.
* Od homo tribus, człowieka plemiennego związanego z jednym terytorium, narodowością, religią do homo holos, człowieka, który świadomością obejmuje całą wspólnotę: ludzką, ziemską, kosmiczną.
* Od polityki ekspansji i konfrontacji do polityki dialogu i pojednania.
* Od nieograniczonego postępu ekonomicznego do zrównoważonego rozwoju.
* Od modelu narzuconego autorytetu, dyscypliny i strachu w edukacji do twórczej współpracy i towarzyszenia uczniowi w podróży poznawczej i egzystencjalnej.
* Od hierarchii pionowej i przedmiotowego traktowania ludzi w menadżmencie do relacji partnerskiej i tworzenia pracownikom optymalnych warunków rozwoju.
* Od patriarchatu i dominacji mężczyn do współtworzenia świata przez kobiety